Zuid-Nederland en Vlaanderen zijn vergrijzende gebieden. Er zijn relatief veel ouderen die steeds langer leven. Daarnaast stijgt ook het gemiddeld gewicht en aantal co-morbiditeiten van deze bevolkingsgroep, wat er voor zorgt dat er in veel gevallen ernstige gewrichtsslijtage optreedt. De oplossing is dan het plaatsen van een implantaat, bijvoorbeeld in de heup.
Klik hier om meer te lezen over heup en rug-operaties zoals deze vandaag nog worden geplaatst.
Prosperos belooft patiënten functioneel herstel door de ontwikkeling van gepersonaliseerde bioactieve bot implantaten. De succesvolle ontwikkeling van deze slimme implantaten stelt patiënten in staat om in beweging te blijven en dit verbetert de kwaliteit van leven voor een steeds ouder wordende bevolking. Hierdoor levert Prosperos een grote maatschappelijke bijdrage aan het gezond oud worden.
Wat is de heup eigenlijk voor een gewricht?
De heup is een kogelgewricht. Bij een gewricht komen twee beenderen bij elkaar. Bij de heup zijn dit het bovenbeen en het bekken.
Bij de heup wordt de kom gevormd door het bekken. De kop is in feite de kop van het bovenbeen/dijbeen. Een gezond heupgewricht heeft een mooi glad gewrichtsoppervlak. Het kraakbeen zorgt dat de kop van het dijbeen gemakkelijk in de kom kan draaien. Een stevig gewrichtskapsel om de kop en de kom houdt de botstukken bij elkaar. De spieren en pezen die hier omheen liggen zorgen er voor dat u kunt bewegen.
Totale heupprothese (gecementeerd)
https://www.youtube.com/watch?v=DQnuOK1HvcY
Totale heupprothese (ongecementeerd)
https://www.youtube.com/watch?v=Swmxrvjer9g
De wervelkolom bestaat uit 24 wervels die het ruggenmerg bescherming bieden en de lichaamsromp stabiliteit geven. Het onderste deel van de wervelkolom wordt de lumbale wervelkolom genoemd. Dit deel van de wervelkolom is vaak het slachtoffer van rugpijn. Lage rugpijn kan veroorzaakt worden door overbelasting van de wervelkolom of beknelling. Er ontstaat druk op de zenuwen. Dit is meestal het gevolg van gescheurde of uitstulpende tussenwervelschijven.
[accordion-item title="Lees meer over lage rugpijn"]
Lage rugpijn wordt over het algemeen onderverdeeld in mechanische lage rugpijn en door beknelling veroorzaakte lage rugpijn. Mechanische lage rugpijn is vaak het gevolg van overbelasting van de wervelkolom. Vaak gaat de pijn gepaard met letsel aan de gewrichtjes tussen opeenvolgende wervels (facetgewrichten), tussenwervelschijven, gewrichtsbanden of spieren van de wervelkolom. Bij pijn door beknelling ontstaat er druk op de zenuwen of worden de zenuwen op een andere manier geprikkeld. Dit is meestal het gevolg van gescheurde of uitstulpende tussenwervelschijven.
Als je last van lage rugpijn hebt, is het van belang je dokter een diagnose te laten stellen. Deze kan de oorzaak van de pijn bepalen. Op grond van deze diagnose kan de arts een geschikte behandeling adviseren. Pas in een vergevorderd stadium zal een arts een operatie overwegen.
Vervangen van beschadigde wervel (lumbale fusie)
In veel gevallen wordt geadviseerd te kiezen voor een zogenaamde Posterieure Lumbale Interbody Fusie. (PLIF) Wanneer beslist wordt om een lumbale fusie te verrichten kan het soms noodzakelijk zijn om een posterieure lumbale interbody fusie uit te voeren. In deregel wordt beoordeeld of dergelijke fusie niet via ALIF of DLIF kan worden verricht. Bij sommige patiënten dient de wervelzuil via de rugzijde te worden benaderd bijvoorbeeld omdat er een vernauwing is van het zenuwkanaal of omdat er een discushernia aanwezig is.
Er wordt dan een insnede gemaakt op de middenlijn ter hoogte van het te opereren niveau. Via deze route wordt de wervelzuil langs achteren benaderd en het wervelkanaal geopend of gedecomprimeerd. Vervolgens wordt de tussenwervelschijf en eventuele discushernia verwijderd, de tussenwervelruimte wordt tot een normale hoogte gebracht en vervolgens worden er twee kooien of cages in de tussenwervelruimte geplaatst. Deze kooi is gevuld met bot wat afkomstig is van de patiënt. Dit wordt gerecupeerd bij het openmaken van het wervelkanaal. Deze wonde wordt dan vervolgens gesloten. Via twee kleinere incisies een 2 à 3 centimeter naast de middenlijn worden dan de pedikelschroeven in de wervellichamen ingebracht (4 schroeven voor 1 niveau, 6 schroeven voor 2 niveaus). Daarna wordt via een hele kleine insnede van 1 centimeter hoger gelegen via een speciaal systeem, het zogenaamde sextant-systeem,de staaf tussen de 2 schroeven ingeschoven en vervolgens gefixeerd. Deze techniek behoort tot de minimaal invasieve chirurgische technieken. Deze techniek is superieur ten opzichte van de klassieke open PLIF procedure. De reden is dat via deze techniek er maar een minimaal trauma is van de rugspieren. Het behoud van de zenuwen van deze rugspieren is zeer belangrijke voor de latere revalidatie tot een goed einde te kunnen brengen. En omdat er gewerkt wordt met kleine insnedes zal de nood aan pijnmedicatie na de ingreep significant minder zijn dan bij een klassieke procedure. Daarom is ook een veel vlottere mobilisatie en hospitalisatieduur bij deze techniek te verwachten.
Als voornaamste complicatie weerhouden we de niet optimale positie van de pedikelschroeven, soms geeft dit geen klachten maar soms dient een schroef te worden herplaatst.
Hierbij vindt u een aantal video’s waarin deze techniek wordt toegelicht:
Bron http://www.neurochirurgie4u.be/operatietechnieken/mis-minimal-invasive-surgery/plif
http://www.spine-health.com/video/posterior-lumbar-interbody-fusion-plif-video
Een operatie dicht bij de wervelkolom is een gecompliceerde procedure, waarbij allerlei complicaties kunnen optreden. Elke operatie brengt complicatierisico's met zich mee. Een operatie dicht bij de wervelkolom is een gecompliceerde procedure, waarbij allerlei mechanische en biologische complicaties kunnen optreden.
Geïmplanteerde metalen schroeven, staven of platen kunnen op den duur breken of zich verplaatsten. Dit kan pijnlijk zijn en vaak is een tweede operatie nodig om de beschadigde implantaten te vervangen of te repareren.
Andere complicaties zijn onder meer:
[/accordion-item]
